Maart 2024 37e jaargang-nr.3 Tsjerkeblêd foar de tsjerklike gemeenten Burdaard - Wânswert - Jislum

 

Meditatie

 Lucas 18 : 9 - 14 - Tot zelfkennis komen...

Het bijbel gedeelte dat in deze korte meditatie centraal staat zijn de woorden uit Lucas 18 : 9 - 14. Jezus vertelt daar de bekende gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar. De farizeeër is ervan overtuigd dat hij het als gelovige goed doet en hij uit dat heel direct, ja hij is ervan overtuigd dat hij het veel beter doet dan andere mensen. En dat hij het in zijn eigen ogen goed doet dat uit hij in veel zelfbewuste woorden De tollenaar stelt zich compleet anders op en hij is zich van eigen falen en tekortkomingen zeer bewust. De tollenaar heeft weinig woorden nodig en komt tot eerlijke erkenning van dingen die niet goed zijn in zijn leven en hij spreekt dat uit in een oprechte schuldbelijdenis. De tollenaar durft daarna om vergeving en genade te vragen. Jezus zegt dan over hem: “Hij ging naar huis als iemand die rechtvaardig is in de ogen van God”. Deze gelijkenis hield Jezus zijn tijdgenoten voor maar ook ons nu. In wezen is het een spiegel die ons wordt voorgehouden. Kijk wanneer wij die gelijkenis lezen dan zullen we zeker zeggen dat de tollenaar met zijn zelfkennis op het goede spoor zit en dat is ook zo maar hoe zit het met ons persoonlijk? Zijn ook wij bereid om tot erkenning te komen dat er dingen niet goed zijn en zijn wij bereid om dat ook eerlijk te benoemen? Zijn wij bereid om in dezen naar ons zelf te kijken? Ik denk dat het goed is om ons dat af te vragen in deze Veertigdagentijd. In deze tijd willen we ons concentreren op de weg die Jezus voor ons is gegaan, Hij nam ons onvermogen en onze schuld op zich. Veel bekende passiemuziek zal in deze tijd uitgevoerd en beluisterd worden, en het is muziek die je raakt. Maar het is ook heel wezenlijk om bij deze muziek goed te luisteren naar de woorden die worden gezongen, worden, woorden die ons wijzen op een geloofshouding van zelfkennis. Wanneer in de Mattheüspassie van Bach gezongen wordt: “O, Mensch bewein dein Sünde gross”, dan is het goed om juist die woorden niet alleen te beluisteren maar ze ook oprecht te overdenken. En ik denk dat het ook goed is om dan nog eens te denken aan de schuldbewuste tollenaar die zich zijn eigen falen bewust was en die dat erkende. Zijn zelfkennis bracht hem daartoe, hij wist zich afhankelijk van vergeving en genade. De tollenaar werd na die erkenning door Jezus rechtvaardig verklaard. Zelfkennis is niet gemakkelijk, kan confronterend zijn en vraagt ten diepste zelfoverwinning, maar wanneer we daartoe bereid zijn dan mogen we ons gedragen weten door de woorden uit het derde couplet van het oude kerklied ‘Alle roem is uitgesloten’, woorden die passen bij het toeleven naar Goede Vrijdag en die zeggen het zo:

 

“Dat heet weergalooz’ ontferming,
dat genade rijk en vri!
God schenkt redding en bescherming,
aan verloornen, ook aan mij.
Ja wanneer mijn onvermogen,
en mijn diep bederf mij smart,
toont mij’t goddelijk Vaderhart
zijn verlossend mededogen:
God is liefd’, o engelenstem,
mensentong verheerlijkt Hem!

Mogen deze woorden met ons meegaan in deze Veertigdagentijd
               
Teun R.A.Simonides



 

Gebedsgroep

                 Heer, in deze tijd voor Pasen 
                voelen wij, zo dicht bij U                
                hoe Uw adem in de stilte              
                voor ons uitging in het nu,            
                hoe U omging met de Vader, 
                deelde wat U bezighield,               
                het voorbijgaan van de beker
                en Uw zin -Uw wil geschiedt-.

Wat hebt U van ons gehouden
dat U zover wilde gaan,
denkend aan Uw grote liefde
trekken wij een boetkleed aan,
hebben wij wel ooit beseft
hoe groots Uw diepe liefde was,
leven we ons nog wel in
hoe Uw kruisweg ons genas?

Dank Heer, voor Uw stille adem
die ons steeds in leven houdt,
voor de beker die U aannam,
voor het dragen van ons hout.
Dankzij Uw gehoorzaamheid
aan de wil van onze Vader
mogen wij voorgoed bevrijd
eeuwig leven vanuit Pasen.

De gebedsgroep komt op vrijdag 5 april bij elkaar bij Simone Minkes,
We beginnen om 20.00 uur. Een ieder is van harte welkom.




Bijdrage van onze classispredekant Fryslân   

Minsken fan ‘e wei

Als Ik de boog in de wolken zie verschijnen, zal Ik denken aan het eeuwigdurende verbond tussen God en al wat op aarde leeft.’ (Genesis 9:16, NBV21)
 

Kijk eens naar de regenboog

Deze nieuwsbrief staat in het teken van de regenboog. De provincie wil haar regenboogbeleid afschaffen, verschillende maatschappelijke organisaties doen een oproep dat niet te doen, en mij werd gevraagd of ik als classispredikant die oproep wil ondersteunen. Echt politiek is dat niet: het betreft een relatief kleine post op de provinciale begroting. Het is meer het symbool. En symbolen doen ertoe! Zo herinner ik me nog goed hoe mijn gemeente in De Knipe ter gelegenheid van ‘Roze zondag’ bij de kerk de regenboogvlag in top had gehesen. Het raakte me veel dieper dan ik had verwacht: ‘Mijn kerk staat borg voor mij!’ Dat wist ik natuurlijk al lang, maar nu werd ik er haast emotioneel bij. Dat doet een simpel stuk katoen aan een aluminium mast. En dat doet het beleid daaromheen. ‘Het is maar een symbool,’ zeggen ze dan. En dan zeg ik: ‘Jazeker, het is een symbool!’ Nu houd ik eerlijk gezegd niet zo van een lijst waar je je naam op mag zetten. Ik ben het nooit honderd procent eens met de tekst die erboven staat en ik vind het argument belangrijker dan het aantal mensen dat erachter staat. Maar in dit geval: Wat zou het zeggen als de Kerk in deze lijst ontbreekt? Zeker in een tijd waarin Poetin met een beroep op religie homo’s terugjaagt in de kast en homo’s in bijvoorbeeld Oeganda met eenzelfde beroep op religie worden vervolgd, moeten religieuze leiders zoeken naar symbolen van veelkleurigheid. En ze moeten duidelijk maken dat de Kerk voor die veelkleurigheid borg voor wil staan. En wat leent zich daar beter voor dan de regenboog? Toch maar tekenen dan? Om de laatste twijfelaar mee te krijgen wijs ik graag op het bredere perspectief van een veelkleurige samenleving. Daar wordt in alle hoeken van de kerk aan gewerkt. Om daar iets van te laten zien loop ik de kleuren van de regenboog één voor één met u langs.
 

Rood

Rood of roze is de eerste kleur. Roze verwijst natuurlijk naar de jaarlijkse ‘Roze Viering’. Een werkgroep organiseert die steeds in een andere gemeente, samen mét die gemeente. (www.werkgroepgh.nl) Rood zelf is de kleur van het gezellige haardvuur en daarmee van thuis. U kent wellicht de projecten van ‘De Thuisgevers’. Destijds is het opgezet door de gemeente Kampen en de PKN om Oekraïners een plek te geven. Inmiddels gaat de aandacht ook naar vluchtelingen met een verblijfstatus. Veel kerken en andere maatschappelijke organisaties doen mee. Veel gemeentes in onze classis zoeken na de noodopvang voor Oekraïners naar een vervolg. Misschien heeft uw gemeente nog een geschikte plek? De Thuisgevers denken graag met u mee. (www. dethuisgevers.nl)
 

Oranje

Nog geen jaar geleden deed onze koning een bijzondere poging de eenheid van de regenboog te herstellen. Bij de viering van Keti Koti in het Oosterpark in Amsterdam sprak hij plechtig namens ons allen zijn excuses uit voor de mensenhandel waar ons volk zich in het verleden schuldig aan heeft gemaakt. Of hoe zeg je dat: ons volk bestaat inmiddels ook uit talloze nakomelingen van de tot slaaf gemaakten. Samen moeten we bouwen aan de toekomst van ons land, en daarvoor hebben die excuses de weg weer een stukje vrij gemaakt. Voor de gemeente is er materiaal beschikbaar om hiermee aan het werk te gaan. (protestantsekerk.nl/thema/slavernijverleden)
 

Geel

Sinds kort hebben we als classis weer een actieve werkgroep Kerk & Israël. Eén van de opdrachten die ze hebben meegekregen is het alert zijn op antisemitisme in onze samenleving en in onze kerk. De gele ster is iets uit het verleden, maar zit er ook iets van de antisemiet in ons? Lezen we de schrift soms door een verkeerde bril? We hopen dat de werkgroep ons hierin de weg zal wijzen, zodat we weer echt contact krijgen met de joodse wortels van ons geloof. Ook bij het Overlegorgaan Joden en Christenen is hiervoor materiaal beschikbaar. (www.ojec.org)
 

Groen

Dit is echt iets heel anders, en toch is er ook een overeenkomst: boeren voelen zich soms apart gezet in ons land. Dat is natuurlijk nergens voor nodig. Er is een milieuprobleem waar we samen aan moeten werken, maar dat is dus ook voor ons samen: als ik bij de super die goedkope kippenbout kies, dan kan ik de boer niet verwijten dat hij die produceert. De boer is deel van het geheel. De oecumenische werkgroep Kerken & Landbouw probeert boer en burger weer met elkaar in gesprek te brengen en daar ook het geloof in te betrekken. (www.kerkenenlandbouw.nl)
 

Blauw

In mijn verbeelding staat blauw voor vrede. Dan staar ik in de wijde blauwe koepel boven ons hoofd, zie de weerschijn daarvan in het stille water en begrijp voor één moment niets meer van alle conflicten om ons heen. Laten we het vooral goed hebben met elkaar! Bedenk hoe veel mensen hun gebed om vrede naar dezelfde hemel hebben op doen stijgen, en laat het als een milde regen weer neerdalen op je hoofd. Oorlog is huiveringwekkend, wij mensen zijn daar niet op gebouwd.
 

Paars

Paars of violet is de kleur van de Veertigdagen-, Passie- of Vastentijd. In de vorige nieuwsbrief schreef ik u al iets over een bijzonder vasten: veertig dagen zonder plastic. Er is nu een website waar u aardige ideeën hiervoor op kunt doen. Zo wordt ook in de vastentijd de wereld steeds een tikje groener. (www.geloveninleeuwarden.nl) De Passietijd brengt ons nog op een heel andere manier bij ons thema: de Heer zocht immers voortdurend zijn gezelschap in de marge: een tollenaar, een vrouw van lichte zeden, een bedelaar: op de één of andere manier wist Hij zich bij hen thuis. Of was het dat Hij voor hen een thuis wilde zijn? Het doet denken aan een aanloophuis, een warmekamer project of zomaar een project van een plaatselijke diaconie.
Het lijden dat we deze veertig dagen gedenken is het lijden dat de Heer met ons deelt. Zo wordt zijn wereld één. Hij doet het met ons, en voor ons. We horen bij elkaar.
 

Indigo

Eerlijk gezegd weet ik niet wat Indigo is. En geeft u mij het op een plaatje, dan zie ik het nog niet. Ik zal wel wat kleurenblind zijn. Waarschijnlijk zit deze kleur precies daarom in de regenboog: er moet een plekje zijn dat niet echt benoembaar of aanwijsbaar is. Er is een plekje vrij, voor wie zich in de andere kleuren niet herkent. De afkorting die met LHBT begint, krijgt steeds weer een letter erbij, totdat uiteindelijk ook uw letter erin voorkomt. Dat is voor mijn idee indigo: een open plek voor elk die zich ergens anders niet bij vind horen.
 

En nu nog eens de regenboog

Zeven kleuren bij elkaar, zo hoort een regenboog te zijn. Die kleuren hebben niets met elkaar gemeen, behalve dat het verschillende kleuren zijn. Maar ze horen bij elkaar. Bijbels gesproken: we zijn door de goede Schepper samen op de aarde gezet. En zo hebben we het met elkaar te doen.
Ik weet niet of de oproep voor de regenboog in het provinciehuis iets uit zal halen, maar daar gaat het ook niet om. Een grote groep mensen heeft zich uitgesproken om de regenboog hoog te houden. Daar gaat het om. En ook al stopt de provincie met haar eigen beleid, dat van de kerk gaat gewoon door. We blijven om ons heen zien of er één is die ongewild buiten staat. We blijven net als onze Heer zoeken in de marge.
En we blijven dromen van een aarde waar voor ieder mens een plekje is. Ik wens u een waardevolle Passie- en een uitbundige Paastijd!
Met hartelijke groet, ds. Riemer Praamsma, uw classispredikant







PEASKELIET

Hâld minsken ien kear yn it jier
dat Peaske barren yn’t fizier
d’ opstanningsdei betinkend.
Fan Gods soan dy’t stoar foar ús,
syn lichem jaande oan it krús.
Dy tredde dei goud blinkend
Dat wûnder wie ús siel ta heil,
wy geane op Syn wurk te seil.
Hy wie begien mei minsken.
Yn ‘t wurk op ierde joech Er skoan,
de wei ús wizend , jimmeroan,
nei ’t lân fan dream en winsken

Dêr gie wol hiel wat oan foarôf,
Syn striid dêr yn d’Olivehôf,
gjin ien koe mei him weitsje.
der wie ferrie út eigen kring,
in Godferlitten wrakseling
soe’t al mar swierder meitsje
Hy trochstie dan dat bitt’re leed
begûn yn alderheechste need
fan eangsten bloed te switten
, nei bea dat it noch oergean koe
mar Heit syn wil folbringe soe
 ‘t wie tiid om ‘t los te llitten

Hy rûn Syn libbenspaad foar ús
Dat gie fan krêbe nei it krús
Mei ynmoed Him betinkend
Yn’t fieren fan it jûntiidsmiel
Krij wy dan oan syn lijen diel
Dat frij fan sûnden skinken
Ja minsken dat is sikerwier.
Sjong no altyd fan herten blier,
oer Jezus wurk befrijend.
Dy Peaskedei o moarntiidsrea,
betocht yn wyn en brutsen brea,
In ivich útsjoch krijend.
                                                  S. de Boer



 

In Memoriam: Egbertha Hempenius-Kamminga

Op 8 februari overleed in Stiens, in de leeftijd van 86 jaar, ons gemeentelid Egbertha (Eppy) Hempenius-Kamminga en op 15 februari was haar begrafenis op het kerkhof aan de Stienendaamsterdyk te Burdaard. Hieraan voorafgaand hebben we in een gedachtenisdienst stilgestaan bij haar leven en is onder woorden gebracht dat we haar nu veilig en geborgen mogen weten in Gods licht en liefde. Om die zekerheid, van daar geborgen te zijn, te onderstrepen is in de dienst gelezen uit Romeinen 8. Daarnaast is in deze dienst ook geluisterd naar de woorden uit 1 Korinthe 13 waar gesproken wordt over de opdracht om liefde op je levensweg waar te maken. En dat liefde waargemaakt wordt door er te zijn voor elkaar in de praktijk van het leven dat werd in deze dienst heel goed en direct verwoord in wat de kinderen naar voren brachten in een persoonlijke terugblik op het leven van hun lieve ma en oma. Wie Eppy was als vrouw van haar in 2012 overleden man Jochum en wat ze heeft betekend voor haar kinderen en kleinkinderen werd liefdevol en met dankbaarheid onder woorden gebracht. Prachtig werd dit ook extra onderstreept door muziek die door de kinderen was uitgezocht, muziek waarvan ze wisten dat hun moeder daar erg op gesteld was. Een zin uit deze muziek stond ook op de rouwkaart en die zin was: ‘Liefde is en ’t was en ’t blijft altijd. Strooi daarom steeds wat liefde om je heen, want waar liefde heerst daar schijnt meestal ook de zon’. In het teken van gevende liefde heeft Eppy in het leven gestaan. Gevende liefde, die was er toen ze opgroeide in Zevenhuizen en in gevende liefde heeft ze er altijd willen zijn voor haar man en voor haar gezin, eerst in Bartlehiem en later in Burdaard. Zo mag ze in liefde blijven voortleven in de herinnering van haar naasten en daarnaast mag ook in dank benoemd worden dat ook zij veel liefde heeft mogen ervaren van haar naasten op haar levensweg. Die liefde is er voor haar geweest toen ze alles nog kon en die was er ook volop in de laatste jaren toen ze steeds meer afhankelijk werd van liefde en zorg om haar heen. Voort blijven leven in herinneringen, in herinneringen die met elkaar gedeeld worden, in het teken daarvan mag de nagedachtenis aan Eppy zijn. Ja dan zijn de volgende woorden heel wezenlijk, woorden die ook in de dienst op 15 februari zijn geciteerd:
“Het huis van je lichaam zal hier niet meer gezien worden, je mond zal niet meer spreken maar mag het verhaal van jouw hart, wat jou het meest bezielde door ons worden doorverteld en mag jij nu gedragen worden op de handen van de Eeuwige”
In deze woorden wordt uitgedrukt hoe iemand in liefdevol gedenken toch altijd verbonden blijft met allen met wie het leven gedeeld werd en tegelijk getuigen deze woorden ook van het vertrouwen dat we een overledene toevertrouwen aan Gods liefde. Mogen deze woorden meegaan met de kinderen, en de kleinkinderen van Eppy Hempenius-Kamminga nu zij verder moeten zonder ma en oma. Ja laten deze woorden allen tot steun zijn met wie zij haar leven heeft gedeeld.
                                                                                                          Teun R.A. Simonides




 

Dankbetuiging

Met dit bericht willen wij graag onze grote dank uitspreken aan iedereen die, op welke wijze dan ook, belangstelling heeft getoond voor, tijdens en na onze huwelijksdag op 9 februari. Wij hebben een prachtige dag mogen beleven, georganiseerd samen met 'onze' zoons en schoondochters, in aanwezigheid van onze kleinzoon, onze beide (schoon)ouders, familie en veel lieve vrienden. De inzegening van ons huwelijk door dominee Timmer hebben wij als een indrukwekkende en betekenisvolle aanvulling van de ceremonie ervaren. Hartelijk dank!
Goffe en Yvonne de Boer-Nagelhout



 

Nieuwe organisten stellen zich voor

Joop de Jong

Mijn naam is Joop de Jong, en ik woon in Dokkum. Zoals dat vaak gebeurt kreeg ik de liefde voor het orgel en de eerste lessen van mijn vader, die al jaren kerkdiensten speelde in Anjum en Paesens-Moddergat. In Paesens-Moddergat speelde ik in de 60 er jaren mijn eerste kerkdiensten onder het toeziend oog van mijn vader. Lessen kreeg ik van de vorig jaar overleden Harke Idema, en later van Theo Jellema aan het conservatorium in Leeuwarden. In 1968 kreeg ik mijn eerste aanstelling als organist in de toen Ned. Herv. Kerk in Anjum. Sindsdien speel ik op verschillende plaatsen kerkdiensten, zoals Dokkum, Hurdegaryp, Damwâld, Paesens-Moddergat en nu ook in Burdaard en Wânswert. Daarnaast werd ik dirigent van verschillende koren, zo ook van het Chr. Gem. koor Juliana in Burdaard, nu alweer 19 jaar wat nu mijn enige koor is. Nu, 73 jaar oud geniet ik van mijn pensioen, en hoop nog vele jaren de kerkdiensten te kunnen begeleiden.
Joop de Jong
 

Eddy Rozema

Ik ben Eddy Jan Rozema en ben sinds kort één van de nieuwe organisten, en ben ook verbonden als vaste organist in de Chr. Geref. Kerk de Oase in Dokkum. In het dagelijks leven ben ik werkzaam bij Dokwurk in Dokkum waar ik chauffeur ben en dat doe ik met veel plezier. Naast het orgel spelen mag ik ook graag zingen en zing bij het koor Juliana o.l.v. Joop de Jong. Hobby’s heb ik er veel: lezen tekenen /schilderen, fotograferen, wandelen en natuurlijk muziek. Dit is even in het kort iets over mij.
Groetjes en tot binnenkort Eddy Jan Rozema


                        ----------------------------------------------------------------



 
terug