Tsjerkeblêd
foar de tsjerklike gemeente                            Burdaard-Wânswert-Jislum

 33e jaargang - nr.3      Maart 2020.

Meditatie Multatuli, veel heb ik gedragen 

Op 2 maart 2020 was het 200 jaar geleden dat Eduard Douwes Dekker werd geboren, de man die onder het pseudoniem ‘Multatuli’ de “Max Havelaar” (1860) schreef. Het boek is een aanklacht tegen de uitbuiting van de inheemse bevolking in de tijd dat Indonesië een Nederlandse kolonie was. “Multa (= veel) tuli” (van tollere = dragen) is Latijn voor “veel heb ik moeten dragen of verdragen”. Het verwijst naar het leed dat het Nederlandse Kolonialisme voor de bevolking daar betekende. Het meest schrijnend schildert Multatuli die onderdrukking en uitbuiting in het verhaal van Saïdja en Adinda. De manier waarop Multatuli zo’n verhaal inweeft in zijn boek, lijkt een beetje op de gelijkenissen die we in het evangelie tegenkomen. Of het doet denken aan het verhaal dat de profeet Nathan vertelt aan David, na diens overspel met Bathseba. Denk ook aan het verhaal over de wijngaard van Naboth (I Kon. 21) een verhaal dat inzoemt op wat maatschappelijke misstanden in het leven van concrete personen teweeg brengen. Kinderen zijn ze nog maar als Saïdjah en Adinda verliefd worden op elkaar. Ze bewerken beide met een buffel de akker (‘sawa’) van hun ouders. Door de vele uren die ze met de buffel aan het werk zijn, ontstaat tussen het dier en het kind een hechte band, ze voelen elkaar feilloos aan. Op een keer verdedigt de buffel Saïdjah zelfs tegen de aanval van een tijger. Maar de Regent (een inheemse ambtenaar) vordert keer op keer de buffels van Saïdjah’s vader. Die moet daardoor tot 2 keer toe het kleine beetje dat hij geërfd heeft verkopen om te investeren in een nieuwe buffel. Saïdjah’s vader sterft op zeker moment in de gevangenis, kort daarna overlijdt ook zijn moeder. Saïdjah en Adinda maken plannen te gaan trouwen. Saïidjah besluit 3 jaar ergens anders te gaan werken. Als hij geld heeft om 2 buffels te kopen, kunnen ze trouwen. Maar als hij terugkomt is Adinda met haar familie vertrokken en… Het verhaal eindigt ermee dat Saïdjah sneuvelt in een gevecht met Nederlandse soldaten. Multatuli. Hoeveel leed moeten mensen soms verdragen ?! De komende weken gaan koning Willem Alexander en koningin Maxima op staatsbezoek naar Indonesië. Van verschillende kanten wordt ervoor gepleit dat Nederland tijdens dat bezoek excuses zal maken voor het koloniale verleden. Dat is misschien een goede zaak. Tegelijk vraag ik me af: in hoeverre gaat het in onze tijd (van neoliberalisme) er in de wereld eerlijker aan toe dan vroeger? Jezus zegt in de Bergrede: “Wat zie je de splinter in het oog van de ander, maar de balk in eigen oog merk je niet op?” Is het gevaar niet groot dat wij de balk van het verleden wel aanwijzen (een ‘splinter’ zou ik het niet willen noemen), maar dat we blind zijn voor de balk van het heden?! Multatuli. Veel heb ik verdragen… toen en nu. De komende weken van de 40dagentijd volgen we Jezus op zijn weg naar Golgotha. Hoeveel heeft hij ook moeten dragen, moeten lijden?! En Hij neemt dat op zich, gewillig, om ons mensen en om ons behoud. Hij draagt met zich mee, het leed van de wereld; Hij draagt, verdraagt onze schuld. Tolerantie (verdraagzaamheid, ook voor het Latijnse ‘tollere’) zou dan wel eens verstrekkender inhoud kunnen hebben dan alleen maar de ander accepteren in zijn anders zijn. In het licht van het evangelie is het: van de nood van een ander je eigen nood maken; daar aan mee dragen (“Draagt elkanders lasten”, schrijft Paulus in Galaten 5) Een bekend lied voor de lijdenstijd zegt:  “Daar een Lam en draagt  de schuld der wereld met zich mede”. Multatuli. Wie volgt dat Lam op zijn weg;  wie is met Hem bereid zijn kruis op zich te nemen  en mee te dragen, bij te dragen  aan verzoening in deze wereld? ds. A. Elverdink

 

 

GEBEDSGROEP

 

Gebed in de Olijvenhof

De weg van 't Pesachfeest gelopen met brood en wijn, de charoseth. Feest tussen pijn en hopen met dankbaarheid in het gebed. Getrokken uit de slavernij, 'Blijf vrienden dit gedenken. Denk daarbij ook aan mij, Ik zal eeuwig verlossing schenken.'

 

Het uur van pijn was nu gekomen. De duisternis, de bange nacht. Geknield tussen de olijvenbomen klonk Jezus bange klacht: 'Maar niet Mijn wil o Vader, maar zie Uw wil geschiedt. Mijn ure komt steeds nader O God, verlaat mij niet!'

 

Gebed tussen de olijven,    als zalving en als licht.    'O Vader wil toch bij mij blijven!    Zweet als bloed over 't gezicht.    Een engel gaf Hem nieuwe kracht.    De Heer is onze weg gegaan.    Dwars door de zwartste nacht:    Gezegend en gezalfd weer opgestaan 

De gebedsgroep komt bijeen op vrijdag 6 maart a.s. bij Wietske Vriesema. We beginnen om 20.00 uur. Iedereen is van harte welkom!

Het kerkelijk jaar

De tijd vóór Pasen.

De Veertigdagentijd. Op woensdag 26 februari was het begin van de Veertigdagentijd (Aswoensdag). Hiermee begint er een periode van inkeer, berouw en soberheid. In de Rooms katholieke traditie wordt deze dag van oudsher gevierd. We worden in deze tijd herinnerd aan de veertig dagen van Jezus in de woestijn. Dat was bij uitstek de tijd waarin Hij streed tegen de kwade machten van de Satan. Veel mensen aan wie je vraagt wat het belangrijkste kerkelijke feest is zullen zeggen: Kerstfeest. Toch is het kerstfeest niet het belangrijkste. Waarom, zal je vragen? Omdat je met Pasen de kern van het geloof raakt. Die kun je samenvatten in één zinnetje “Jezus de Zoon van God is niet dood, maar leeft”.

De liturgische kleuren

De zes zondagen na de Aswoensdag (26 februari) tot Pasen is de liturgische kleur paars. Witte donderdag, Stille zaterdag en op Pasen wordt de liturgische kleur: wit. De liturgische kleur op Goede Vrijdag is paars.Enkele zondagen in de veertigdagentijd: Zondag 1 maart. Op deze eerste zondag speelt Ps. 91 vaak een grote rol. Het is de psalm die door de duivel wordt geciteerd als hij Jezus voor zich tracht te winnen (Ps. 91: 15). Zondag 8 maart (Zondag Reminiscere). Ps. 25:6. “Denk aan uw barmhartigheid, Heer aan Uw liefde door de eeuwen heen”. Deze psalm “kleurt” de tweede lijdenszondag. Zondag 5 april (Palmpasen). Is vanouds een dag van feest in de kerk. We vieren dan de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem. Er wordt “Hosanna” geroepen. Ook klinkt reeds het: “Kruisigt Hem” in onze oren. KJ.

Drie excursies Vrienden van Israël

Sinds een aantal jaren bestaat in onze regio “Vrienden van Israël”. VvI is een initiatief in de regio Dokkum die mensen wil ondersteunen in hun verlangen om Israël positief en liefdevol te bejegenen. Verschillende motieven komen hierbij samen: een antwoord geven op de huidige kritische houding naar Israël toe, een antwoord geven op de vijandschap naar Joden toe, een antwoord geven op het verlangen onze eigen christelijke wortels te verzorgen en te versterken, een antwoord geven op de vraag van Jezus Christus om de naaste lief te hebben en tot zegen te zijn in woord en daad. 

Omdat er 75 jaar geleden een einde kwam aan W.O. II, wil Vrienden van Israël dit jaar drie excursies organiseren. 

 

Op donderdagmiddag 3 september is er een excursie naar kamp Westerbork. Hierover volgt nog informatie. Mocht u belangstelling hebben voor één of meerdere excursies, dan kunt u zich opgeven via vriendenvanisrael@knid.nl Mocht u meer willen weten over VvI en/of de excursies, dan kunt u ook contact zoeken met bestuurslid VvI ,Wibe Postma uit Marrum 

 

Op fakânsje nei Italië?

 

Stoarmen beare oer de wrâld en 't Coronavirus is de stoarm fan dit momint.

Gods feest voor april 2020. (Joodse jaartelling; 5780) Pesach: donderdag 9 april t/m donderdag 16 april 15-22 NISSAN

Joods Paasfeest of Feest van de ongezuurde broden. Pesach (Joods Pasen) is een eeuwenoud feest dat zijn oorsprong vindt in de geschiedenis van het volk Israël,waarbij de uittocht van het joodse volk uit Egypte wordt herdacht. Heel lang geleden werd met dit feest de eerste oogst van het nieuwe jaar gevierd. De eerste gerst en de eerste lammetjes werden geofferd. Tegenwoordig wordt de uittocht van het joodse volk uit Egypte herdacht. Na een periode van ongeveer 400 jaar slavernij in Egypte wordt dat volk door een van haar leiders, Mozes, Egypte uitgeleid op weg naar het beloofde land Israël. Om dit feest te kunnen vieren wordt het hele huis grondig schoongemaakt. De keuken krijgt een extra beurt. Alle bestek wordt uitgekookt en het speciale Pesachservies wordt klaargezet. Met Pesach mogen alleen levensmiddelen zonder gist gegeten worden (ongedesemd). Het feest duurt zeven of acht dagen. Op de vooravond Sederavond, wordt over de uittocht verteld en wordt er gegeten van voedsel waardoor je aan die tijd moet terugdenken, bijvoorbeeld het bittere mierikswortel. Daarna worden er lekkere dingen gegeten. Het paasfeest zoals wij het vieren is voor ons gedenken aan Jezus dood, vergeving van onze zonden en ZIJN opstanding! Wij gedenken Jezus als Verlosser en Zaligmaker voor Zijn Rijk, het nieuw Jeruzalem. In onze tijd van economische voorspoed hebben we veel rechten en zekerheden verworven welke maandelijks in euro’s worden vertaald. Op een moment dat onze agrarische tak met beschuldigende vinger wordt nagewezen….. een jaar geleden wisten we niet van stikstof en PFASS! De bouw moet zelfs opgeven hoeveel een trilplaat of andere machine uitstoot. En toen was er het Coronavirus! Hoort u het al zeggen; “No kinne we tink net nei Italië op fakânsje!” Dan wurdt men stil…., want der wurdt net oer de siken praat, lit stean de minsken dy 't d'r yn hingjen bliuwe! At jo in dokter praten hearre oer Corona dan ferwachtsje jo dochs net dat der seit: "Ach er zullen wat mensen sterven, maar ik zit meer over de financiële gevolgen in aangaande beleggingen en de algehele economie…" Jo fertrouwe derop dat de dokter jo en jo neiste helpe sille!

Dan is vertrouwen op Gods plan onze eerste levensbehoefte en houvast. We moeten schrap staan voor tegenwind, de goedkope producten van China kunnen hier niet meer heen, dus hogere prijzen. De economische logica krijgt zand in de raderen. Wat zullen er gezinnen zijn waar gebeden wordt voor familiaire en zakelijke leed, en niet te sterven aan Corona. En de mensen welke hopen dat de toekomst beter wordt. Ook wij mogen bidden om vrijheid/bevrijding van de dreiging, het was misschien nog nooit zo nodig als nu. Gemeente van Jezus zijn is ook gedenken en misschien wel zonder die vakantie! Egypte dêr liket 't wol op, minne oant strieminne tiden yn sicht. Dan is Pesach vieren gedenken aan die uittocht naar het beloofde land. Toen zijn de Joden ons voorgegaan. Echter velen van hen geloven dat Jezus nog moet komen…. 

“Op die heuvel daar ginds, en Over heel de wereld” steane op You Tube. Hiel moaie lieten passend by dizze tiid. BT.